اثر تزریق درون صفاقی عصاره هیدروالکلی مشگک بر تشنج القاشده با پنتیلن تترازول در موش های صحرایی نر ویستار

اهداف: با توجه به عدم درمان کامل بیماری صرع توسط داروهای رایج و عوارض مربوط به مصرف درازمدت آنها، دست یابی به داروهای موثرتر حایز اهمیت فراوانی است. بنابراین توجه دوباره به طب سنتی و داروهای گیاهی با عارضه کمتر و تعیین دوز موثر آنها ضروری به نظر می رسد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تزریق درون صفاقی عصاره هیدروالکلی مشگک بر تشنج القاشده با پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر نژاد ویستار بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه 8تایی؛ کنترل (دریافت کننده سرم نمکی)، گروه های دریافت کننده عصاره مشگک در دوزهای 25/0، 5/0، 1 و 2 میلی گرم/کیلوگرم به صورت درون صفاقی و گروه کنترل مثبت (دریافت کننده دیازپام به عنوان یک داروی ضدتشنج به میزان یک میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. 30 دقیقه بعد برای ایجاد تشنجات صرعی، پنتیلن تترازول با دوز 80میلی گرم/کیلوگرم به صورت درون صفاقی تزریق و رفتارهای تشنجی حیوانات ثبت شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی توسط نرم افزار spss 16 انجام شد. یافته ها: پیش درمانی با دوزهای مختلف عصاره مشگک موجب افزایش تاخیر در شروع حملات تشنجی شد که این افزایش در دوز 2میلی گرم بر کیلوگرم عصاره نسبت به گروه کنترل معنی دار بود. همچنین دوزهای مختلف عصاره مشگک، مدت زمان تشنجات تونیک، مدت تشنج تونیک- کلونیک و مدت کل تشنج را به صورت وابسته به دوز کاهش داد. نتیجه گیری: تزریق درون صفاقی عصاره هیدروالکلی گیاه مشگک به طور موثری باعث کاهش تظاهرات تشنجی القاشده با پنتیلن تترازول در موش صحرایی نر نژاد ویستار می شود.